Hayvan Çiftliği - George Orwell

İngiliz yazar george orwell’in yazdığı bu eser, bir hayvan çiftliğindeki iktidar mücadelesini anlatıyor: çiftlikteki büyük domuz, diğer hayvanları gizlice toplayıp, bir takım vaatlerle, onları mevcut yönetime karşı birlikte hareket etmeye çağırıyor. büyük domuzun yanında, bir de (yazarın ifadesine göre) “karayı ak, akı kara gösterebilecek” kadar ikna kâbiliyeti yüksek, genç bir domuz bulunuyor...
Hayvanlar ikna ediliyor ve domuzlar yönetimi ele geçiriyor... 
yeni yönetimin ilk işi, önceki yönetimin izlerini yok etmek oluyor, eskiye ait ne varsa, hepsi imha ediliyor.yeni iktidar, bir takım ilkeler belirliyor, bu ilkeler bir duvara büyük harflerle yazılıyor:



• hiç bir hayvan yatakta yatmayacaktır.
• hiç bir hayvan alkol içmeyecektir.
• hiç bir hayvan, diğer bir hayvanı öldürmeyecektir.
• bütün hayvanlar eşittir.



yeni yönetimle, diğer hayvanlar arasındaki ilk ihtilaf, inek sütlerinin ne olacağı, nerede kullanılacağı konusu oluyor. büyük domuz: “siz sütü bırakın” diyerek, hayvanları çalışmaya gönderiyor... hayvanlar akşam döndüklerinde sütün ortadan kaybolduğunu görüyorlar... daha sonra, bu sütlerin, domuzların arpa ezmesiyle yapılan yemeklerine karıştırıldığı anlaşılıyor... çiftlikte elmalar olmaya başlayıp ta, rüzgar sebebiyle yere döküldüğünde, bütün hayvanlar, eskiden olduğu gibi, bunların taksim edileceğini düşünüyor. fakat bütün elmalar domuzlara mahsus olmak üzere toplanıp kaldırılıyor...

domuzlar bu durumu şöyle izah ediyor: “aslında biz süt ve elma sevmeyiz, ancak ilmi tetkikler, süt ve elmanın domuzların sıhhati için gerekli olduğunu gösteriyor. bizim sihatimiz bozulursa, çişiğin yönetimi bozulur, herhalde bunu istemezsiniz...”
büyük domuz, bir gün, yüksek bir yere çıkarak; “bundan sonra toplantılar kaldırılmıştır, çişiğin bütün meseleleri, benim başkanlık edeceğim domuzlar komitesin de halledilecektir, bu komite gizli toplanacak, alınan kararlar daha sonra size tebliğ edilecektir.” diye aldığı son kararı hayvanlara ilan ediyor... bu duruma itiraz etmek isteyenler olsa bile, koyunların hep bir ağızdan:

“sen en iyisini bilirsin” diye bağırmaları üzerine, bu düşüncelerinden vazgeçiyorlar...
aradan günler geçiyor. domuzlar, birdenbire çiftlik evine taşınıp yerleşiyorlar ve bundan sonra yataklarda yatmaya başlıyorlar. bu durum, diğer hayvanlar tarafından duyulunca, hayvanlar duvara yazılan ilkelerden: “hiçbir hayvan yatakta yatmayacaktır” ilkesini hatırlayıp hayrete kapılıyorlar. hep beraber duvarın yanına gidiyorlar, ancak duvarda: “hiç bir hayvan çarşaflı yatakta yatmayacaktır” yazısını görüyorlar, hepsi, bu ilkeyi yanlış hatırladıklarını düşünüyor, bu ilkenin sonradan değiştirilmiş olduğunu anlayamıyorlar...

kış aylarında çiftlikte kıtlık başgösteriyor. buğday azalıyor, patatesler soğuktan donuyor ve yenilemeyecek hale geliyor. açlıktan dolayı ölümler başgösteriyor. büyük domuz, bu haberlerin çiftlik dışında yayılmasını önlemek için önlemler alıyor, çişiğe gelen ziyaretçilere, erzak depolarının dolu olduğunu söylüyor ve onlara, üzerini buğday ve yiyecekle örttürdüğü kum yığınlarını erzak diye gösteriyor...

büyük domuz, aldığı bir kararla, tavukların yumurtalarının çiftlik dışında satılacağını, tavukların kuluçkaya yatmalarını yasakladığını ilan ediyor, buna karşı çıkan tavukları, yetiştirdiği köpeklere öldürtüyor...
bunun üzerine hayvanlar; “hiçbir hayvan diğer bir hayvanı öldürmeyecektir” ilkesini hatırlıyorlar. hemen bu ilkelerin yazılı bulunduğu duvarın yanına gidiyorlar. 
ancak duvarda: “hiç bir hayvan diğer bir hayvanı bir sebep olmadan öldürmeyecektir” yazıldığını görüyorlar, bu ilkeyi de yanlış ezberlemiş olduklarını düşünüyorlar!.

büyük domuz, çiftlik içerisindeki hayvanlar arasında:
“liderimiz”,”hayvanlar babası”, “koyunlar hâmisi”,“yavru hayvanların dostu” gibi üstün sıfatlarla anılıyor ve her türlü güzellikler ona atfedilmeye başlanıyor; mesala: genellikle tavuklar, “liderimiz sayesinde altı günde beş yumurta yumurtladım”, havuzdan su içen inekler: “liderimiz sayesinde bu suyun tadı ne kadar güzelmiş” diyorlar...

birgün çiftliğe dışarıdan saldırılar oluyor...
yabancı hayvanlar çiftliğe giriyor, iki sene gibi uzun bir zaman içerisinde bütün hayvanların büyük gayretleri sonucu yaptıkları ve büyük domuzun adının verildiği yel değirmenini yıkıp harap ediyorlar. çiftlikteki bütün hayvanlar yaralanıyor, bazıları ölüyor... 

bir müddet sonra bir tüfek sesi duyuluyor. ağır yaralı bir hayvan yanındaki bir domuza: “neden tüfek atılıyor” diye soruyor.

domuz: “zaferimizi kutlamak için”cevabını veriyor.

yaralı hayvan; “hangi zafer” diye hayret ediyor. 
domuz: “ne demek hangi zafer, düşmanı topraklarımızdan kovmadık mı” diyor.
“ama iki yıl uğraştığımız değirmeni yok ettiler” karşılığını veriyor...

domuz: “ne önemi var, bir değirmen daha yaparız, istersek daha fazla yaparız, yapmış olduğumuz muazzam işleri takdir etmiyorsun, şimdi şu bastığın topraklar düşman işgalindeydi, ama liderimiz sayesinde her karışını geri aldık” diyor...

biraz sonra büyük domuz, kendisine taktığı bir kaç madalya ve nişanla çıkıp bütün hayvanları, elde ettikleri zaferden dolayı kutluyor, tebrik ediyor... hayvanların hepsi büyük zafer kazandıklarına böylece inanmış oluyorlar...

bir gece çiftlikte bir gürültü oluyor, hayvanlar ahırdan fırlayıp koşuyorlar...
çiftlik ilkelerinin yazılı olduğu duvarın dibinde kırılıp parçalanmış bir merdiven görüyorlar, domuzlardan birinin orada sersem sersem dolaştığını, yanında bir fener, bir boya kutusu ve bir de fırça olduğunu fark ediyorlar. hayvanlar duvara baktıklarında, duvardaki ilkelerden birinin daha kendi ezberlediklerigibi olmadığını fark ediyorlar!?

büyük domuz, aldığı son kararla; arpaların bundan sonra sadece domuzlara tahsis edileceğini ve gazdan tasarruf etmek için ahırlardaki fenerlerin kaldırılacağını, hiç bir domuzun çişikteki işlerle uğraşmayıp, sadece yönetimle ilgileneceğini, domuzlardan başka, hiçbir hayvanın yönetim işlerine karışamayacağını, domuzların dışındaki bütün hayvanların ağustos ayında pazar günleri dahi çalışacağını, çalışmayanın yiyeceğinin yarıya ineceğini ilan ediyor.

hayvanlar, “bütün hayvanlar eşittir” ilkesini hatırlayıp, “bu nasıl eşitlik” diye kendi kendilerine söylenmeye başlıyorlar. hemen, ilkelerin yazılı olduğu duvarın yanına gidiyorlar, duvardaki yazıların değiştirilmiş olduğunu, ilk defa, fark ediyorlar, duvardaki bütün yazılar silinmiş, sadece şöyle yazıyor:

“bütün hayvanlar eşittir fakat bazı hayvanlar ötekilerden daha fazla eşittir”

Kitabın Sesli Tiyatrosu için;

Kitabın Altyazılı Animasyon Film için;