Bitkilerin rengini veren pigmentlerin kimyasal yapıları, düşük dalga boylarında ortaya çıkan renkleri vermek üzere gelişmiştir. Mavi ve yakın renkleri oluşturan bileşikler, ya zehirlidir ya da enerji açısından ekonomik değillerdir. Bunun da ötesinde, meyveler aslında bitkinin üreme amacıyla oluşturduğu yapılardır ve kırmızı-sarı arası tonlar en fazla dikkat çeken renkler olmaları nedeniyle meyve yiyici canlıların ilgisini yeşil-mavi tonlarından daha fazla cezbeder.Çiçek yaprakları, meyvelerden çok daha küçük ve ince yapılı olmaları nedeniyle mavi renk tonlarında görülebilirler. Ancak, yukarıda saydığımız nedenlerden ötürü mavi renk ve tonları, bitkinin meyve ve sap gibi daha büyük ve kalın organlarında görülmez. Bu nedenle de, yaban mersini, erik ve patlıcan gibi meyvelerde (patlıcan da bir meyvedir) söz konusu renklerin tonlarını görebilmemize karşın, gerçek anlamda mavi meyve bulunmamaktadır
Bitkiye rengini veren yapılara pigment diyoruz. Sebzelerin, meyvelerin ve diğer tüm canlıların içinde bulundurduğu renk enzimleri ve kimyasallar sayesinde bugün ki en özgün renklere sahip oluyorlar. Bu renkler aslında yaydıkları dalgalar sonucu oluşan bir dizi fiziksel ve kimyasal olayların sonucudur. Pigment dediğimiz kısımda bu sırada devreye girmekte. Yaydığı renk dalgaları sonucu bitkiye özgü rengi verebilmektedir. Bu pigmentler çok düşük dalga boylarını görebilecek şekilde dizayn edilmiştir. Maviyi oluşturan bileşikler ise genellikle zehirli yapıları içermesiyle bilinir. Ayrıca minerallerin kullanımını artıran mavi renk diğer renk üretimlerine karşı oldukça zahmetli ve zor bir iştir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder